Bloemzaadjes zaaien voor Fleure
Uit ons dagboek in Zuid-Afrika: Bourkes Luck Potholes & Gods Window
Dag 5: Bourkes Luck Potholes: een baby zien in het openbaar.
Vandaag was het plan om eerst naar God’s Window te rijden om daar bloemzaadjes te zaaien voor Fleure. Daarna zouden we naar de Bourkes Luck Potholes gaan. De laatstgenoemde zou volgens de reisblogs één van de mooiste plekken op de Panorama Route moeten zijn. Bijkomend voordeel was dat je er kon zwemmen. Toen we in de ochtend naar God’s Window reden en we eerst nog bij een gratis te bezoeken uitzichtpunt stopten, liepen we vol verwachting naar de rand van de berg, maar eenmaal dichterbij gekomen werd de witte muur van mist duidelijk. We hadden al wel gelezen dat de middag vaak een beter tijdstip is om God’s Window te bezoeken. We besloten ons plan dus om te gooien en reden door naar de Potholes. De entreeprijs was veelbelovend, want met 150 rand per persoon was dit één van de duurdere bezienswaardigheden op de route. Wij kleedden ons alvast om naar zwemkleding, want het was zo warm dat een beetje verkoeling wel lekker zou zijn. Lopend richting de potholes stelde een man voor om een foto van ons te maken, als wij een foto van hem en zijn vrouw maakten. We stemden ermee in, maar toen ik door het mooie toeristische rode kader keek, wilde ik hem er bijna voor bedanken, nadat ik hem en zijn vrouw eerst had gefotografeerd. Dit was geen mooi plaatje en mijn verwachtingen werden nu toch wel wat getemperd, terwijl Marit de moed erin hield. Eenmaal aangekomen bij de potholes leek het helderblauwe water op de foto’s van Reisjunk in geen geval op het bruine water dat wij zagen. Als er al een mogelijkheid was om te zwemmen, hoefde dat van ons nu echt niet meer. Gelukkig boden de bordjes met verboden te zwemmen uitkomst. Dan maar even met de voeten in het water. Direct naast ons deed een vader de voetjes van zijn baby ook in het water. Het raakte ons en we moesten beide huilen.
Dag 5: God’s Window & Rainforest: bloemenzaadjes zaaien voor Fleure.
In de middag waagden we een nieuwe poging om naar God’s Window te rijden. Eenmaal aangekomen stonden we voor het eerst in de rij bij een paypoint. Blijkbaar was iedereen optimistisch dat de mist nu wel verdwenen was. En gelukkig was dat ook het geval. We liepen naar het eerste viewpoint. Marit was niet onder de indruk en vond dat we zo’n uitzicht ook wel in Duitsland konden vinden (zie foto). Toen we weer door wilden lopen, zagen we de pijl die wees naar het viewpoint waar we net vandaan kwamen. Er stond God’s Window op. Misschien hadden wij een pessimistische dag, maar voor de bloemen van Fleure vonden wij deze plek toch niet goed genoeg. We liepen verder de berg op richting het uitzichtpunt genaamd Rainforest. Misschien dat daar een mooi plekje was. We merkten wel dat het zaterdag was, want er waren vandaag veel Zuid-Afrikanen die dit viewpoint bezochten. Door de drukte voelde het alsof we hier niet een mooi moment konden pakken om de bloemzaadjes te zaaien. En ook hier zagen we niet echt een mooi plekje. We liepen maar weer terug. Op het moment dat we weer langs God’s Window liepen, zei een Zuid-Afrikaanse man lachend tegen ons: “This is not God’s Window, this is the view from his bathroom.” Het sterkte ons in ons besluit. Ik dacht ineens terug aan de regenboog die we zagen bij de Lisbon Falls. We stemden in dat het daar moest gebeuren. Eenmaal aangekomen bij de Lisbon Falls besloten we de bloemzaadjes bovenop de waterval te zaaien. We hopen op die manier via de foto’s van andere toeristen te kunnen zien of er ooit ineens een grote kamilleplant bovenop de Lisbon Falls staat. Deze plant staat symbool voor rust, veerkracht en troost. En dat zijn dingen die we op dit moment wel kunnen gebruiken.
